மாண்புமிகு பேரவைத் தலைவர் அவர்களே, ‘வாரிசு அரசியல்வாதிகளை’ பலர் விமர்சிக்கும் இன்றைய சூழ்நிலையில், இந்த அவையில், என் தாத்தா தமிழவேள்/திரு. பி.டி. ராஜன் அவர்கள் 99 வருடங்களுக்கு முன் கன்னி உரையாற்றிய அவையில், என் அப்பா பி.டி.ஆர். பழனிவேல் ராஜன் அவர்கள்// 52 வருடங்களுக்கு முன் உரையாற்றிய அவையில், இன்றைக்கு 2019-2020 ஆம் ஆண்டுக்கான நிதிநிலை/// அறிக்கையின்மீதான பொது விவாதத்தில் உரையாற்றுவதற்கு நான் பெருமைப்படுகிறேன். இந்த வாய்ப்பினை எனக்கு வழங்கிய எங்கள் கழகத் தலைவர்,(1) எதிர்க்கட்சித் தலைவர், தளபதியார் அவர்களுக்கும், கட்சிக் கொறடா அவர்களுக்கும், மாண்புமிகு பேரவைத் தலைவர் அவர்களுக்கும், என் உரையைக்/ கேட்பதற்காக இங்கே இருக்கும் அனைவருக்கும் என் நன்றியைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன். நான் இரண்டு முறை நிதிநிலை அறிக்கையின்மீது நடைபெற்ற// விவாதத்தில் பங்கேற்றிருக்கின்றேன். அன்றைக்கு இருந்த சூழ்நிலையில் முழுமையாக ஆங்கிலத்தில் புள்ளிவிவரங்களுடன் பேசினேன். பின்னர் இரண்டாவது/// தடவை பேசும்போது பாதி தமிழில் பேசினேன். ஆனால், புள்ளிவிவரங்கள், வரைபடங்கள், பட்டியல்கள் அடிப்படையில் பேசினேன். இன்றைக்கு கொஞ்சம் மாறி,(2) எந்தப் புள்ளிவிவரமும், எந்தக் கணக்கும் இல்லாமல் முடிந்த அளவுக்குத் தமிழிலேயே வரலாறு, தத்துவம், பொருளாதாரம் என்ற அடிப்படையில்/ நான் உரையாற்ற விரும்புகின்றேன்.

அதற்கு முக்கியமாக இரண்டு காரணங்கள் இருக்கின்றன. ஒன்று, எங்கள் கழகத் தலைவர் அவர்கள் எனக்கு// அளித்த ஒரு அறிவுரை. “இத்தனை பேர் இருக்கின்ற மாமன்றத்தில் நீங்கள் பேசும்பொழுது திறமையாக சொல்வது முக்கியம் இல்லை; எல்லோருடைய நேரத்தையும்/// நன்றாக பயன்படுத்துகின்ற அளவில் நீங்கள் பேச வேண்டும், அப்போதுதான் அது சிறப்பாக இருக்கும்” என்று கொடுத்த அறிவுரை ஒரு காரணம். இரண்டாவது(3) காரணம், சென்ற ஆண்டுக்கான நிதிநிலை அறிக்கையில் நான் பேசும்போது அன்றைய நிதியமைச்சர், இன்றைய மீன் வளத் துறை அமைச்சர் திரு. ஜெயக்குமார்/ அவர்கள் நான் அவையில் கூறியதற்கு கொஞ்சம் பதிலும், நான் அவைக்கு வெளியே கூறியதற்கு பல பதிலும் அளித்தார்கள். இந்த முறை நான் வெளியில் இரண்டு// அறிக்கைகளை வெளியிட்டிருக்கின்றேன். என் அறிக்கையில் இன்னும் சிலவற்றை சேர்ப்பதற்கு வாய்ப்புகள் இருக்கின்றன. ஏனென்றால் எங்கள் கட்சியில் இப்போது/// தகவல் தொழில்நுட்ப அணி என்ற ஒன்றை வைத்திருக்கின்றோம். அதற்குமேல், நான் அரசியலுக்கு வரும்முன் எந்த அளவுக்கு மாண்புமிகு அமைச்சர் அவர்களோடு (4) தொடர்பு இருந்ததோ, அதோடு அதிகமாக இன்றைக்கு இருக்கின்ற நிதியமைச்சர் மாண்புமிகு திரு ஓ.பன்னீர்செல்வம் அவர்களிடம் உள்ளதால், மாண்புமிகு/ அமைச்சர் திரு. ஜெயக்குமார் அவர்கள் காட்டிய மரியாதையை மாண்புமிகு நிதியமைச்சர் திரு பன்னீர்செல்வம் அவர்களும் காட்டுவார்கள்// என்கின்ற நம்பிக்கையில் நான் வெளியில் அளித்த அறிக்கைகளை உங்களுக்குக் கொடுத்து, அது வேண்டும் என்றால் அதற்கு நீங்கள் பதில் அளிப்பதாக/// இருந்தால், என் வாயிலாக அதனை எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்; வேண்டாம் என்றால் விட்டுவிடுங்கள். ஆகையினால், இங்கே அதனைப் பற்றிப் பேச எனக்கு விருப்பமில்லை.(5)

நான் இன்றைக்கு பேசவிருப்பது திராவிட இயக்கத்தின் வரலாறு. அதன் அடிப்படையில் கொள்கைகள். அந்தக் கொள்கையினால் நாம் மேற்கொண்ட அரசியல்./ அந்த அரசியல் தத்துவம் அடிப்படையில் இன்றைக்கு நிதி மேலாண்மையை எப்படிப் பார்க்க வேண்டும், கடமை என்ன, அதனை சிறப்பாக செய்துகொண்டிருக்கின்றோமா,// இல்லையா என்பதைப் பற்றி நான் கூற விரும்புகின்றேன். நான் என்னுடைய உரையைத் துவங்குவதற்கு முன்பே ஒரு வேண்டுகோளை விடுக்க விரும்புகின்றேன். பொது/// வாழ்க்கையில் இருக்கின்ற நாமெல்லாம் ஒரு சமுதாயம் என்று கருதினால், இந்தச் சமுதாயத்திற்கு கடைசியாக தனி நபராக வந்தவன் நான். அந்த (6) அடிப்படையில் இங்கிருக்கின்றவர்களுக்கெல்லாம் நான் ஒரு தம்பி மாதிரிதான். நான் பேசுவதை, ஒரு தம்பி புதியதாகத் தெரிந்த, அறிந்த மற்றும் /அனுபவங்களால் கற்றுக்கொண்ட கருத்துகளை உங்கள்முன் விவாதத்திற்கு வைக்கின்றமாதிரி நீங்கள் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொள்கிறேன்.// நான் ஏதோ ஒரு சிறந்த பார்வையுடன் பேசுகின்றேன் என்று கூறவில்லை. நம்முடைய இயக்கத்தின் வரலாற்றைப் பார்ப்போமென்றால், கிட்டத்தட்ட 102/// வருடங்களாக இருக்கின்ற இயக்கம். இதன் முதல் இலக்கு சமூக நீதி. இந்த இலக்கை யாரோடு ஒப்பிட்டுப் பார்த்தாலும், பல மாநிலங்களோடு(7) ஒப்பிட்டுப் பார்த்தாலும், இந்திய சராசரி அளவில் பார்த்தாலும், உலக அளவில் பார்த்தாலும் இயக்கமாக ஓரளவுக்கு நாம் வெற்றி பெற்றிருக்கின்றோம். ஆனால், இன்றைக்கு நாம் யோசிக்க வேண்டியது, அநீதி என்பது வெறும் சமூக அநீதி மட்டுமல்ல, பொருளாதார அநீதியையும் நாம் பார்க்க வேண்டும். அந்த ஓர் அநீதியை அகற்றுவதில் எந்த அளவிற்கு நாம் வெற்றி பெற்றிருக்கின்றோம், இன்னும் எப்படி சிறப்பாகச் செய்தால் அந்த இலக்கை அடையலாம் என்பதைப் பற்றி யோசிக்க வேண்டும்.

இந்த நிதிநிலை அறிக்கைக்கு திரும்பும்முன் நான் ஒரு வரலாற்றைப் பேச விரும்புகின்றேன். 50 வருடங்களாக இந்த அவையில் பலமாக இருக்கின்ற சக்தி திராவிட இயக்கம் என்பதனால் பலர் இந்த வரலாற்றை அறியாமல், யோசிக்காமல் இருக்கலாம். ஆனால் சுமார் முப்பது ஆண்டுகள், 1937-ல் கடைசியாக நீதிக் கட்சி ஆட்சிக்கு பிறகு, 1967-ல் பேரறிஞர் அண்ணா அவர்களின் தலைமையில் தி.மு.க. ஆட்சி அமைக்கின்றவரை 30 ஆண்டுகள் இங்கே திராவிடக் குரலே அவ்வளவாக ஒலிக்கவில்லை. ற்பகல் 11-45 1952-ல் என் தாத்தா பி.டி. ராஜன் அவர்கள், நீதிக் கட்சித் தலைவராக, ஒரே ஓர் உறுப்பினராக இந்த அவைக்கு, சுதந்திரத்திற்குப் பிறகான முதல் அவைக்கு உறுப்பினராக வந்தார். அந்தச் சூழ்நிலையில், அன்றைய முதலமைச்சர், திரு. இராஜாஜி அவர்கள் ஒருங்கிணைந்த மெட்ராஸ் மாநிலம், ஆந்திராவைப் பிரிக்காமல் இருந்த மாநிலத்தில் எங்கள் தாத்தா மாதிரி ஏற்கெனவே அனுபவம் பெற்றவர். உறுப்பினர், கொறடா, அமைச்சர், முதலமைச்சர் என்ற பதவிகளையெல்லாம் ஏற்கெனவே மெட்ராஸ் மாகாணத்தில் வகித்திருந்தவர் என்ற அடிப்படையில் அவரை அழைத்து, ‘நீங்கள் சுயேட்சையாகத்தான் பதிவு செய்திருக்கிறீர்கள். ஏனென்றால் கட்சிக்கு ஒரே ஆள். அதனால் நீங்கள் அமைச்சரவையில் சேர்ந்து எங்களுக்கெல்லாம் சிறிது ஆலோசனை சொன்னால் நன்றாக இருக்கும்’ என்று கேட்டார்கள். ‘அது சரியாக வராது. ஏனென்றால் நான் திராவிட இயக்கத்தில் வந்தவன், எங்களுடைய கொள்கையில் வேறுபாடு உள்ளது. அதனால் நான் அமைச்சரவையில் சேர முடியாது’ என்று சொன்ன பிறகு, ‘நீங்கள் தற்காலிக சபாநாயகராக றிக்ஷீஷீ-tமீனீ ஷிஜீமீணீளீமீக்ஷீ ஆக இருந்து எல்லோரும் பதவி ஏற்பதற்காக உறுதிமொழி செய்து கொடுங்கள்’ என்று கேட்டதன் அடிப்படையில், அதனை என் தாத்தா ஏற்றுக்கொண்டார். அதை முடித்த பிறகு, இங்கே இதே அவையில் 1952-ல் கன்னிப் பேச்சு பேசுகிறார். ஏற்கெனவே, முன்னாள் அமைச்சர், முன்னாள் முதலமைச்சர், சாதாரண சுயேட்சை எம்.எல்.ஏ.-வாக கன்னிப் பேச்சு பேசுகிறார். அந்தக் கன்னிப் பேச்சில், நெருங்கிய நண்பர் திரு. இராஜாஜியிடம் அவர் கூறுவது, ‘இங்கே நடப்பது சரியில்லை. நீங்கள் காங்கிரஸ் கட்சிக்கு மட்டும் முதலமைச்சர் கிடையாது. மெட்ராஸ் மாநிலத்திற்கு முதலமைச்சர். நாம் ஓர் இளைய நாடு, இளைய மாநிலம். சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு இதுதான் முதன்முறை நம்முடைய சட்டமன்றத்தை உருவாக்கிச் செயல்படுத்திக்கொண்டிருக்கிறோம். அதில் உங்களுடைய பொறுப்பு இன்றைய சண்டையோ, இன்றைய திட்டமோ கிடையாது. உங்களுடைய பொறுப்பு, கண்ணியமான ஒரு வழியை இந்த அவைக்கு உருவாக்கி, இந்த விவாதமெல்லாம் சூடு இல்லாமல், நாகரிகமாகவும், பண்போடும் நடக்கும் வகையில் உருவாக்கிக் கொடுப்பது உங்களுடைய கடமை. ஏனென்றால், நம் மாநிலத்தில் இருக்கின்ற பல கோடி குடிமகன்களில் யாராவது இந்த அவையின் நிணீறீறீமீக்ஷீஹ்-ல் உட்கார்ந்து, இந்த அவையின் நடவடிக்கைகளைப் பார்த்துவிட்டு, நம் வேலையை, நம்மால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட உறுப்பினர்கள் கௌரவத்துடனும், கண்ணியத்துடனும், திறமையுடனும் செயல்படுத்தி வருகிறார்கள் என்ற எண்ணத்தோடு அவர்கள் திரும்பிப் போகும்போது நினைத்துச் சென்றால்தான் நமக்கெல்லாம் மரியாதை. அதுதான் உங்களுக்கு மரியாதை’ என்று சொன்னார்கள். அந்த வரலாற்றை நான் ஏன் சொல்கிறேன் என்றால், இன்றைக்கு எங்கள் எதிர்க்கட்சித் தலைவர் அந்தக் கருத்திலிருந்து ஒரு சதவிகிதம்கூட மாறுபாடு இல்லாதவர். என்றைக்கு எதிர்க்கட்சியாக வந்தோமோ, அவர் முதலில் சொன்னார். ‘நாங்கள் எதிர்க்கட்சிதான், எதிரிக் கட்சி அல்ல என்றார்.’ இரண்டாவது, எங்களிடமெல்லாம் சொன்னார், ‘நீங்கள் எழுந்து பேசும்போது மக்கள் பிரச்சினையை மட்டும் பேசுங்கள். நீங்கள் யாருக்கும் புகழ் ஓவியம் பாட வேண்டாம். வேறு எந்த அரசியலும் செய்ய வேண்டாம். தொகுதி மக்கள் பிரச்சினையை மட்டும் பேசுங்கள்.’ என்று எங்களிடம் சொன்னார். அந்த வகையில், இந்த மாதிரி ஒரு சிறந்த தலைவரின் தலைமையின்கீழ் செயல்படுவதை பெரிய பாக்கியமாக நான் கருதுகிறேன். அதேசமயம், பேரறிஞர் அண்ணா சொன்னபடி, “மாற்றான் தோட்டத்து மல்லிகைக்கும் மணம் உண்டு” என்ற வகையில், நான் உண்மையைச் சொல்லக் கடமைப்பட்டிருக்கிறேன். மாண்புமிகு முதலமைச்சர் அவர்கள், மாண்புமிகு துணை முதலமைச்சர் அவர்கள், பல ஆளும்கட்சி உறுப்பினர்கள், நிருவாகிகள், அமைச்சர்கள், எல்லோரும் ஓரளவுக்கு நாகரிகமாகவும் பண்போடும் நடந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். அதையும் நான் ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும். என்றைக்குமே எங்கள் தலைவரைப் போலவே யாரும் இருப்பார்கள் என்று ஏற்றுக்கொள்ளமாட்டேனே தவிர, ஆனால் இங்கே முக்கியமாக இரண்டு அனுபவங்கள் என் மனதில் நிற்கின்றன. நேற்றோடு 50 வருடம் முதல்வராகப் பொறுப்பேற்று வரலாறு கண்ட ஓய்வில்லா உழைப்பாளி என்ற தகுதியை தினமும் நம் மனதில் நம் நெஞ்சில் உருவாக்கிக்கொண்டிருக்கும் மறைந்தும் மறையாமல் இருக்கும் எங்கள் தலைவர் கலைஞர் அவர்களுடைய இரங்கல் தீர்மானத்தையும், அன்றைக்கு நடந்த சபையையும் பார்த்து, உண்மையிலேயே நான் இந்த அவையில் ஓர் உறுப்பினராக இருப்பதற்கு பெருமைகொண்டேன். முற்பகல் 11-50 அதே வகையில் நான் சொல்லவேண்டியது, இந்த அவைக்கு வெளியே நான் யாருடன் தொடர்பு கொண்டாலும், அது மாண்புமிகு அமைச்சர்களாக இருக்கட்டும், மாண்புமிகு பேரவைத் தலைவராக இருக்கட்டும், துணைத் தலைவராக இருக்கட்டும், எதிர்க்கட்சி உறுப்பினர்களாக இருக்கட்டும், குழு உறுப்பினர்களாக இருக்கட்டும் யாருமே வேறுபாடு இல்லாமல் நட்போடு, பாசத்தோடு நாகரிகத்தோடுதான் பழகுகிறார்கள். இது ஒரு பெருமை. நான் இதை எனக்கு மட்டும் நடப்பதாக நினைக்கவில்லை. இது அனைவருக்கும் நடப்பதாக நான் நினைக்கிறேன். ஏனென்றால், நமக்குள் அவ்வளவு வித்தியாசம் கிடையாது. அந்தப் பக்கம் அமர்ந்திருக்கின்ற பலர் ஒரு நாள் இந்தக் கட்சியில் இருந்தீர்கள். இந்தப் பக்கம் அமர்ந்திருக்கின்ற சிலர் ஒரு நாள் அந்தக் கட்சியில் அமர்ந்திருந்தார்கள். ஆனால், ஒரே இடத்தில், ஒரே கொள்கையில், ஒரே இயக்கத்தில் வந்தவர்கள், இந்த அவையில் பேசும்போது, நாம் அந்த அளவிற்கு நாகரிகம், பண்பை வைத்துக்கொண்டு, வெளியே பேசும்போது என்ன வேண்டுமானாலும் பேசலாம். தினமும் புள்ளிவிவரங்களோடு நான் அறிக்கை விட்டுக்கொண்டிருக்கிறேன். ஏனென்றால், அறிக்கை விடுவதில் ஒரு கட்டுப்பாடு இருக்கிறது. அது நிரந்தரமாக நிற்கும். உங்களுக்கு அடிப்படையில் உண்மை இல்லை, கொள்கையில் ஏதாவது வேறுபாடு இருந்தால், அறிக்கையை விடுவதற்கு பயப்பட வேண்டும். ஆனால். அறிக்கையை மக்கள் மன்றத்தின் வெளியே விட்டால், அது வரலாற்றில் நிற்கும். அந்த அளவிற்கு தைரியம் இருந்தால், அறிக்கை விடவேண்டும். இல்லையென்றால் விடக்கூடாது. அதேபோன்று, யாருக்காவது சூடான ஒரு விவாதம் தேவையென்றால், இங்கே செய்யத் தேவையே இல்லை. 10 தொலைக்காட்சி சேனல்களில் தினமும் 10 விவாத மேடைகள் வைத்திருக்கிறார்கள். அங்கே சென்று யார் வேண்டுமானாலும் எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் சத்தம் போடலாம். அதற்கு அதுதான் சரியான இடம் என்று நமக்கெல்லாம் தெரியும். நான் உங்கள் தம்பி என்று சொல்லிவிட்டு, ஏதோ நேற்று வந்தவர், உங்களுக்கெல்லாம் இதுபோன்று ஒரு வேண்டுகோள் வைக்கிறாரே என்று தயவுசெய்து யோசிக்காதீர்கள். நான் திராவிட இயக்கத்தின் 4-வது தலைமுறையில் வந்தவன் என்ற அடிப்படையிலும், இந்த அவைக்கு ஓரளவுக்கு பெயரும், புகழும் சேர்த்த முன்னாள் பேரவைத் தலைவரின் மகன் என்ற அடிப்படையிலும் இந்த வேண்டுகோளை வைக்கிறேன். தற்போது, நிதிநிலை குறித்துப் பேச வருகிறேன். பொருளாதாரம் என்பது வாழ்க்கையின் தத்துவம். இதுதான் அடிப்படைக் கருத்து. அதேபோன்று, உலகமெல்லாம் பார்த்தால், அரசியல் ñ£‡¹I° «ðó¬õˆ ¶¬íˆ î¬ôõ˜ Üõ˜è«÷, ñ£‡¹I° ܬñ„ê˜ Üõ˜èO¡ ðF½‚° ï¡P.  ªð£¶õ£ù å¼ è¼ˆ¬î„ ªê£™L â¡ à¬ó¬ò º®‚芫ð£A«ø¡.  Þ¬î ã¡ îQò£è„ ªê£™A«ø¡ â¡Á ªê£¡ù£™, ªð£¶õ£è ò£˜ «õ‡´ñ£ù£½‹ «ðêô£‹. Ýù£™, ªð£¶õ£ù å¼ è¼ˆ¶‚°, solution-Üî£õ¶ å¼ b˜¾ 致H®‚A¡ø õ¬èJ™, ã«î‹ å¼ ï™ô àî£ó투î â´ˆ¶‚裆®ù£™î£¡ Ü‰îŠ ªð£¼À‚°, ܉î à¬ó‚° å¼ CøŠ¹ â¡ðîù£™î£¡  Þ¬î„ ªê£¡«ù¡.  ÞF™

â¡ù Hó„C¬ù â¡Á ªê£¡ù£™, âƒèœ î¬ôõ˜ Üõ˜èœ ªê£¡ù¶«ð£™ ðô ÞìƒèO™ Þ¶«ð£¡Á ïì‚A¡ø¶. Gô‹ ªè£´‚èŠð†ìîŸè£ù è£óíº‹, ªêò™ð£†®Ÿè£ù è£óíº‹ ñ£Áð´Aø¶.  Þ¬î ÜóCò™ gFò£è„ ªê£™ôM™¬ô.  è¬ìCò£è â¡ù ªê£™ô õ¼A«ø¡ â¡Á ªê£¡ù£™,  Þó‡´ õ¼ìƒèÀ‚° º¡«ð ªê£¡ù¬î Þ¡¬ø‚°‹ F¼‹ð„ ªê£™A«ø¡. Þ‰î GFG¬ô ÜP‚¬èJ¬ùŠ 𣘈, õ¼ìˆFŸ° àŸðˆFJ™ 15 êîMAî‹--ñ£Gô Üó²‹, ñˆFò Üó²‹ «ê˜‰¶ 15 êîMAî‹--õ¼ñ£ù‹ õ‰¶ªè£‡®¼‰î Å›G¬ôJ™, 𣶠ðˆ¶, ðˆî¬ó êîMAîñ£è‚ °¬ø‰¶M†ì¶. Þ¬î  Þó‡´ õ¼ìƒèÀ‚° º¡«ð ªê£¡«ù¡. 𣶠ñ£‡¹I° ¶¬í ºîô¬ñ„ê˜ Üõ˜è÷£™ ÜO‚èŠð†ì GFG¬ô ÜP‚¬èJ™ àŸðˆFJ¡ ñFŠ¹ A†ìˆî†ì ðF¬ù‰î¬ó Þô†ê‹ «è£®. ÜŠð®ªò¡ø£™ «ò£Cˆ¶Š 𣼃èœ. 䉶 êîMAî‹ multiplied by ðF¬ù‰î¬ó Þô†ê‹ «è£®. A†ìˆî†ì 80,000 «è£® Ïð£Œ. Üîù£™î£¡  ªê£™ô õ¼A«ø¡. Þ¶«ð£™ ÝJó‹ àî£óíƒèœ Þ¼‚èô£‹. à‡¬ñ àî£óí‹ å¡¬ø„ ªê£¡ù£™î£¡, Þ¶«ð£™ Þ¼‚A¡ø¶ â¡ð¬î GÏH‚è º®»‹ â¡ðîŸè£èˆî£¡ Þ‰î àî£óíˆF¬ù„ ªê£¡«ù«ù îMó, 80,000 «è£® Ï𣌠õ¼ñ£ùˆF¬ù êK𣘂è£îîù£™, ïñ¶ èì¬ñJ™  «î£™M ܬìA«ø£‹. ãªù¡ø£™, êKò£ù GF¬òˆ Fó†® êKò£ù õ¬èJ™ ªêô¾ ªêŒõ¶î£¡ ¬ìò èì¬ñ. ð£‚A àœ÷ ܬùˆ¶ ê‚FèÀ‹ ÜcF¬ò àò˜ˆ¶‹ õ¬èJ™î£¡ ªêò™ð´A¡øù. üùï£òèˆF™ Üóê£ƒè‹ å¡Á ñ†´«ñ cF¬ò G¬ôì, Üî£õ¶ ªð£¼÷£î£ó cF¬ò, ªð£¼÷£î£ó êñˆ¶õˆ¬î G¬ôì Þ¼‚è‚îò å«ó å¼ ê‚F. Þ‰î ê‚F Ï.70,000 «è£®, Ï.80,000 «è£® õ¼ñ£ùˆF¬ù Þö‰î£™ ñ‚èÀ¬ìò õ£›‚¬è ðòƒèóñ£è ð£F‚èŠð´‹ â¡øõ¬èJ™,  Þ‰î‚ è¼ˆ¶è¬÷‚ ÃÁõ‹, ♫ô£¼‹ ܬñFò£è Þî¬ù‚ èõQˆ¶ 制¬öŠ¹ˆ î‰î¬ñ‚°‹, Ü«ñ™  º®Šð º¡«ð cƒè«÷ ⡬ù º®‚è„ ªê£™ô£ñ™ Þ¼‰î‹ ï¡P ÃP Üñ˜A«ø¡. ï¡P, õí‚è‹.