மோடி ஆட்சியின் எட்டு ஆண்டுகள்: ஜனநாயகத்தின் மீது நடைபெறும் இரக்கமற்ற தொடர் தாக்குதல்கள்

 

 

மோடி அரசாங்கத்தின் எட்டாண்டுகள் நிறைவடைவதையொட்டி, பாஜக பதினைந்து நாட்களுக்குப் பிரச்சாரம் மேற்கொள்ளத் திட்டமிட்டிருக்கிறது. இந்தப் பிரச்சாரத்தின்போது அது பொருளாதார வளர்ச்சி, உள்கட்டமைப்பு வளர்ச்சி, உணவு தானிய உற்பத்தி, சமூக நலத் திட்டங்கள் மற்றும் அயல்துறைக் கொள்கை  சம்பந்தமாக அரசாங்கத்தின் பல்வேறு சாதனைகளை உயர்த்திப்பிடித்திட கூறியிருக்கிறது. இவை அனைத்துமே பிரதமர் நரேந்திர மோடியின் ஓய்வு ஒழிச்சலின்றி  மேற்கொண்ட செயல்பாடுகளின் காரணமாகவே என்றும் பிரச்சாரத்தின்போது அது தம்பட்டம் அடிக்க முடிவு செய்திருக்கிறது. எனினும், இவர்கள் பட்டியலிட்டுள்ள சாதனைகளில் காணப்படாதிருப்பது என்னவென்றால், மோடி அரசாங்கம், குடிமக்களின் ஜனநாயக உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதற்கும், அரசமைப்புச்சட்டத்தின் வழிகாட்டும் நெறிமுறைகளில் (directive principles) குறிப்பிட்டுள்ள சமூக நீதி மற்றும் பொருளாதார நீதியை உத்தரவாதப்படுத்துவதற்கும் ஏற்றவிதத்தில்  ஜனநாயகத்தை வலுப்படுத்துவதற்கும் அது என்ன செய்தது என்பதேயாகும்.

 

ஜனநாயக நெறிமுறைகளை ஒழித்துக் கட்டும் செயல்கள்

இது வேண்டுமென்றேதான் விடுபட்டிருக்கிறது. ஏனெனில் மோடி அரசாங்கமானது கடந்த எட்டு ஆண்டுகளில் நாட்டின் ஜனநாயக அமைப்புக்கும் அரசமைப்புச் சட்டத்திற்கும் அளப்பரிய அளவில் தீங்கினை ஏற்படுத்தி இருக்கிறது. எட்டாண்டு கால மோடியின் ஆட்சியில் நாடாளுமன்ற ஜனநாயகத்தைச் சுருக்கிடவும், குடிமக்களின் ஜனநாயக உரிமைகளை வெட்டிக் குறைத்திடவும், அரசமைப்புச்சட்டத்தின்கீழ் இயங்கிடும் அனைத்து அமைப்புகளையும் சீர்குலைத்திடவும் படிப்படியாக நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டன. குறிப்பாக நாடாளுமன்றத்தை மதிப்பிழக்கச் செய்திடும் வேலையும்,  நாடாளுமன்ற நடைமுறைகளை இழிவுபடுத்திடும் வேலையும் மோடி அரசாங்கம் இரண்டாவது முறை பதவியேற்றபின்பு உக்கிரமடைந்துள்ளது. நாடாளுமன்றம் சென்ற ஆண்டில் நாற்பது நாட்களுக்கும் குறைவாகவே நடந்திருக்கிறது. கொண்டுவரப்பட்ட சட்ட முன்வடிவுகளின் மீது போதிய அளவிற்கு விவாதங்கள் நடைபெறவில்லை என்பது மட்டுமல்ல, சட்டமுன்வடிவு களை நாடாளுமன்ற நிலைக்குழுக்களின் நுண்ணாய்வுக்கு அனுப்பும் நடைமுறையே அநேகமாக ஒழித்துக் கட்டப்பட்டுவிட்டது.  ஐமுகூ அரசாங்கத்தின் காலத்தின் மக்களவை 60 முதல் 70 விழுக்காடு சட்டமுன்வடிவுகளை நாடாளுமன்ற நிலைக்குழுக்களுக்கு அனுப்பி இருந்தது. அது மோடியின் முதல் முறை ஆட்சிக் காலத்தின்போது 27 விழுக்காடாகவும், இரண்டாவது முறை ஆட்சிக் காலத்தின்போது வெறும் 13 விழுக்காடாகவும் வீழ்ந்தது.  இத்துடன் நாடாளுமன்றத்தில் எதிர்க்கட்சியின் பிரச்சனைகளை எழுப்புவதற்கான உரிமைகள் மறுக்கப்பட்டதும், சட்டமுன்வடிவுகள் நிறைவேற்றப் படுகையில் வாக்கெடுப்புக்கு விடுவதற்கான உரிமைகள் மறுக்கப்பட்டதும் சேர்ந்துகொண்டுள்ளன. மாநிலங்களவையில் மூன்று வேளாண் சட்டங்களும் அடாவடித்தனமாக நிறைவேற்றப்பட்ட வழிமுறையே இதற்குச் சரியான எடுத்துக்காட்டாகும்.

 

அரசு விருப்பத்திற்கேற்ப செயல்படும் தேர்தல் ஆணையம்

நாடாளுமன்றத்தின் நடைமுறை சுருக்கப்படுவதும், நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களின் உரிமைகள் நெரிக்கப்படுவதும், ஒட்டுமொத்த நாடாளுமன்ற ஜனநாயக அமைப்புமுறையையே அரித்து வீழ்த்திக் கொண்டிருக்கிறது. நியாயமாகவும், நேர்மையாகவும் தேர்தல்கள் நடத்த வேண்டிய தேர்தல் ஆணையத்திற்கு கடிவாளமிடப்பட்டிருக்கிறது, நாளுக்குநாள் அது அரசாங்கத்தின் விருப்பத்திற்கு ஏற்ப செயல்படும் ஓர் அமைப்பாக மாறிக்கொண்டிருப்பதைப் பார்க்க முடிகிறது. தேர்தல் பத்திரங்கள் விநியோகம், லஞ்ச ஊழலை சட்டப்பூர்வமாக்கி இருக்கிறது. இதன் வழியாக ஆளும் கட்சிக்கு நிதி திரட்டுவது என்பது உத்தரவாதப்படுத்தப்படுகிறது. அதே சமயத்தில் எதிர்க்கட்சிகள் நிதி திரட்டுவதற்கான வாய்ப்பு வாசல்கள் பறிக்கப்பட்டுக்கொண்டிருக்கின்றன.

 

எதிர்க்கட்சி தலைவர்களை பழிவாங்கும் நடவடிக்கைகள்

எதிர்க்கட்சிகள் மீதான தாக்குதல்கள் இப்போது ஒன்றிய அரசாங்கத்தின் அமலாக்கத்துறை, மத்தியக் குற்றப் புலனாய்வுக் கழகம் போன்றவற்றின் மூலமாக மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றன. எதிர்க்கட்சிகளின் தலைவர்கள் மத்தியக் குற்றப் புலனாய்வுக் கழகத்தாலும், அமலாக்கத் துறையினராலும், வருமான வரித் துறையினராலும் குறி வைக்கப்பட்டிருக்கின்றனர். அவர்களுக்கு எதிராக வழக்குகள் பதிவு செய்யப் பட்டிருக்கின்றன. அவர்களில் சிலர் கைது செய்யப்பட்டு, சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருக்கின்றனர்.  தற்போது ஆம் ஆத்மி கட்சியைச் சேர்ந்த தில்லி சுகாதார அமைச்சரும், மகாராஷ்டிர மாநில தேசிய வாதக் காங்கிரஸ் கட்சியைச் சேர்ந்த ஒரு கேபினட் அமைச்சரும் அமலாக்கத்துறையினரால் கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். டஜன்  கணக்கான எதிர்க்கட்சித் தலைவர்கள் குற்றப் புலனாய்வுக் கழகத்தினராலும், அமலாக்கத் துறையினராலும் விசாரிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றனர். எதிர்க் கட்சியினரின் குரல்வளையை நெரிக்க வேண்டும் என்ற நோக்கத்துடனேயே இவ்வாறு நாணமின்றி நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்படுகின்றன. நேஷனல் ஹெரால்டு வழக்கில் விசாரணை செய்ய வேண்டும் என்பதற்காக அமலாக்கத்துறையினரால் காங்கிரஸ் கட்சித் தலைவருக்கும் அழைப்பாணை அனுப்பப்பட்டிருக்கிறது.  

ஜனநாயக உரிமைகள் பறிப்பு

அரசுக்கு எதிராகக் கருத்துக் கூறுபவர்கள் மீது கிரிமினல் நடவடிக்கைகள் எடுப்பதும் குடிமை உரிமைகளை நசுக்குவதும், சட்டவிரோத நடவடிக்கைகள் தடைச் சட்டம் மற்றும் தேசத் துரோகக் குற்றப்பிரிவு போன்ற கொடுங்கோன்மை சட்டங்களைப் பயன் படுத்துவதன் மூலமாக முன்னெப்போதும் இல்லாத அளவிற்கு உச்சத்திற்குச் சென்றிருக்கின்றன. 2014க்கும் 2020க்கும் இடையே, ஏழு ஆண்டுகளில், சுமார் 690 வழக்குகள் சட்டவிரோத நடவடிக்கைகள் தடைச் சட்டத்தின் கீழ் பதிவு செய்யப்பட்டு, 10,552 பேர்கள்  கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருக்கின்றனர். இவ்வாறு சிறையில் அடைக்கப்பட்டவர்களில், அரசியல் செயற்பாட்டாளர்கள், குடிமை உரிமைகள் வழக்கறிஞர்கள், இதழாளர்கள் மற்றும் எழுத்தாளர்களும் அடங்குவர். இந்தியத் தண்டனைச் சட்டத்தின் 124-ஏ என்னும் தேசத் துரோகக் குற்றப் பிரிவும் ஆட்சியாளர்களுக்கு எதிராகக் குரல் எழுப்புகிறவர்களுக்கு எதிராக ஓர் ஆயுதமாகப் பயன்படுத்தப் பட்டது. 2014இலிருந்து 2021 வரையிலும் தேசத் துரோகக் குற்றப் பிரிவின்கீழ் 450க்கும் மேற்பட்ட வழக்குகள் பதிவு செய்யப்பட்டன. ஊடகங்கள் சுதந்திரமாகச் செயல்படுவதைத் தடுத்திட, மிரட்டல் உருட்டல்களுக்கு உட்படுத்தப்படுகின்றன. இதழாளர்களுக்கு எதிராக ஒடுக்குமுறைச் சட்டங்கள் பயன்படுத்தப்படுவதுடன், சில ஊடகங்களின் உடைமையாளர்கள் பொருளாதாரக் குற்றங்களுக்காகக் குறிவைக்கப்பட்டு, அது தொடர்புடைய ஏஜன்சிகள் அவர்கள் மீது கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டிருக்கின்றன. கார்ப்பரேட் ஊடகங்கள் மிகப்பெரிய அளவில் ஆட்சியாளர்களின் ஊதுகுழல்களாக மாறி இருக்கின்றன.

 

மாநில உரிமைகள் மீது கைவைப்பு 

மோடி அரசாங்கத்தின் மத்தியத்துவப்படுத்தப்பட்ட எதேச்சதிகார நடைமுறையானது ஜனநாயக அமைப்பு முறையின் கூட்டாட்சி அம்சத்தையே காலில் போட்டு  மிதித்திருக்கிறது. மாநிலப் பட்டியலிலும், பொதுப் பட்டியலிலும் உள்ள பல துறைகளில் மாநிலங்களுக்கு இருந்து வந்த உரிமைகள் படிப்படியாகப் பறிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. ஒன்றிய அரசாங்கத்தால் நியமனம் செய்யப்பட்ட ஆளுநர்கள் ஒன்றிய ஆட்சியின் கருவிகளாகவே செயல்பட்டுக் கொண்டிருக் கிறார்கள், மாநில அரசாங்கங்களின் விவகாரங்களில் தலையிட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்,  சில சமயங்களில்  மாநில அரசாங்கங்களின் வேலைகளில் குறுக்கிடு கிறார்கள். ஜனநாயகத்திற்குப் பதிலாக இவர்கள் மாற்ற விரும்புவது, பெரும்பான்மையினரின் ஆட்சியாகும். நாடாளுமன்றத்திலும், பாஜக ஆளும் மாநிலங்களிலும் தங்களுக்கு இருக்கும் பெரும்பான்மையைப் பயன் படுத்திக்கொண்டு, மத மாற்றத் தடைச்சட்டம், கால் நடைகளை வெட்டுவதற்குத் தடை போன்ற சட்டங்களை சட்டமன்றங்களிலும், நாடாளுமன்றத்தில் குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டம் போன்றவற்றையும் நிறை வேற்றியிருக்கிறார்கள். இச்சட்டங்கள் அனைத்துமே சிறுபான்மையினரின் அடிப்படை உரிமைகளைப் பறிப்பதைக் குறியாகக் கொண்டவைகளாகும். இத்தகைய சட்டங்கள் இந்துத்துவா அமைப்பினர்களால் சிறுபான்மையினத்தவர் மீது குரூரமானமுறையில் மேற்கொள்ளப்படும் தாக்குதல்களுக்கெல்லாம் சட்டப்பூர்வமான பாதுகாப்பை அளித்து வருகின்றன. 

 

எதேச்சதிகார ஆட்சி திணிப்பு

இவை அனைத்தும் எதேச்சதிகார ஆட்சியை ஒருமுகப்படுத்தும் அடையாளங்களாகும். ஆயினும் நாட்டில் வெளியாகிக் கொண்டிருக்கும் முன்னணி செய்தித்தாள்களோ இவற்றை முழுமையாக வெளிச் சத்திற்குக் கொண்டுவரத் தயங்குகின்றன. இந்தியாவை, இந்துத்துவா எதேச்சதிகார அரசாக மாற்ற நடந்துகொண்டிருக்கும் எதார்த்த உண்மைகளை மிகவும் கவனத்துடன் மூடிமறைக்கின்றன. பாஜக அரசாங்கத்தின் எட்டு ஆண்டு கால ஆட்சியின் மையமான உண்மை என்பது, இந்தியாவை, ஆர்எஸ்எஸ்-இன் இந்துத்துவா நிகழ்ச்சிநிரலின்படி மாற்றியமைக்க இடைவிடாது நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டுக்கொண்டிருக்கின்றன என்பதேயாகும். இதனை அவர்கள் நிறைவேற்ற வேண்டும் என்பதற்காகவே இதுவரை இருந்துவந்த நாடாளுமன்ற ஜனநாயக அமைப்பு, நீதித்துறையின் பங்களிப்பு, நிர்வாக அமைப்பு மற்றும் ஊடகங்கள் முதலானவை தங்களின் நயவஞ்சகமான எதேச்சதிகார நடவடிக்கைகளுக்கு சேவகம் செய்யக்கூடிய விதத்தில் மாற்றியமைக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன.  பொருளாதாரக் கொள்கையின் அனைத்து வரம்புகளும், இந்துத்துவா-கார்ப்பரேட் கூட்டணிக்கு முட்டுக்கொடுக்கும் விதத்தில் மாற்றி யமைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. எட்டு ஆண்டு கால மோடி ஆட்சியின்கீழ் ஏதேனும் படிப்பினையைப் பெற்றிருக்கிறோம் என்றால் அது நாட்டின் ஜனநாயகமும் அடிப்படைப் பொருளாதார, சமூக மற்றும் குடிமக்களின் குடியுரிமைகளும் ஆள்வோரால் ஆபத்திற்குள்ளாகி இருக்கின்றனஎன்பதேயாகும்.

ஜூன் 1, 2022, தமிழில் : ச.வீரமணி

 

இலங்கை நெருக்கடியும் மக்களின் போராட்டமும்

 

இலங்கை நெருக்கடியும் மக்களின் போராட்டமும்

(தமிழில்: ச.வீரமணி)

இலங்கையில் மே 9 அன்று நடைபெற்ற வன்முறை நிகழ்வுகள், நாடு மிகவும் ஆழமான பொருளாதார நெருக்கடியால் சீர்கேடு அடைந்துகொண்டிருந்த நிலையில் அதற்கு ஒரு கூர்மையான நிவாரணத்தை அளித்திருக்கிறது. நாட்டின் பொருளாதார நெருக்கடி இப்போது அரசியல் அமைப்பு முறை மற்றும் ஒட்டுமொத்த சமூகத்தையும் முழுமையாகக் கவ்விப்பிடித்துள்ளது.

இலங்கையில் ஏற்பட்டுள்ள நெருக்கடிக்குப் பிரதான காரணமாக ராஜபக்சே குடும்பத்தின் ஆட்சி அமைந்திருக்கிறது. ஜனாதிபதியான கோட்டபய ராஜபக்சே தன்னுடைய நிர்வாக அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி, தள்ளாடிக்கொண்டிருக்கும் ஆட்சிக்குத் தீர்வு காண்பதற்கான ஒரு முயற்சியாக தன் மூத்த சகோதரர் மகிந்தா ராஜபக்சேயை பிரதமர் பதவியிலிருந்து ராஜினாமா செய்யக் கோரியிருக்கிறார். முன்னதாக, ஒட்டுமொத்த அமைச்சரவையும் ராஜினாமா செய்திருந்தது. அதனைத்தொடர்ந்து மகிந்தா ராஜபக்சே தலைமையில் புதிய அமைச்சரவை நியமனம் செய்யப்பட்டிருந்தது.

ராஜபக்சே அரசு மேற்கொண்ட பேரழிவுதரத்தக்க முடிவுகள்தான் பொருளாதார நெருக்கடிக்கு முக்கிய காரணமாகும். வரிகளை வெட்டியது, வேளாண்மைக்குப் பயன்படுத்துவதற்கான ரசாயன உரங்களை இறக்குமதி செய்வதற்குத் தடை விதித்தது, வெற்று ஆரவாரத் திட்டங்களுக்கு அதிக அளவில் முதலீடுகளைச் செய்தது,  எதேச்சாதிகார ராஜபக்சே ஆட்சி மேற்கொண்ட இந்நடவடிக்கைகள் அனைத்தும் அரசின் வருவாயைக் குறைத்தது, வேளாண் உற்பத்தியைச் சீர்குலைத்தது, கடன் சுமை அதிகரிப்புக்கு இட்டுச் சென்றது.

கோவிட் பெருந்தொற்று பொருளாதார நெருக்கடியை மேலும் விரைவுபடுத்துவதற்கே இட்டுச் சென்றது. இதன் காரணமாக சுற்றுலா முற்றிலுமாக நின்றதால் அந்நியச் செலாவணி வருமானங்களில் கடும் வீழ்ச்சி ஏற்பட்டது. இத்துடன் வெளிநாட்டில் வேலை பார்க்கும் இலங்கைத் தொழிலாளர்கள் பணம் அனுப்புவதும் நின்றுவிட்டது. 

பொருளாதாரம் நிலைகுலைந்ததைத் தொடர்ந்து, மக்கள் உணவு, எரிபொருள் மற்றும் மருந்துகள் கிடைக்காமல் கடும் பாதிப்புக்கு உள்ளாகியிருக்கிறார்கள். விலைவாசிகளும் பாய்ச்சல் வேகத்தில் உயர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன. இவ்வாறு தாங்கமுடியாத அளவிற்கு நிலைமைகள் சென்றபின்னர் மக்கள் வீதிகளில் இறங்கிப் போராடத் துவங்கிவிட்டார்கள். மார்ச் 31இலிருந்து கிளர்ச்சியாளர்கள் மத்திய கொழும்பு, காலிமுகத்திடல் பூங்கா பகுதியிலும், பிரதமரின் இல்லத்திற்கு வெளியேயும்  அணிதிரண்டு, முகாமிட்டிருக்கிறார்கள்.  அமைதியானமுறையில் நடந்து வந்த இந்தக் கிளர்ச்சிப் போராட்டத்தில் ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் பங்கேற்றிருக்கிறார்கள். இந்தப் போராட்டமானது, ஆசிரியர்கள், மாணவர்கள், ஊழியர்கள் மற்றும் தொழிற்சங்கங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் என அனைத்துத்தரப்பினரின் ஆதரவையும் பெற்றிருக்கிறது.

நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும் மக்களின் இக்கிளர்ச்சி இயக்கத்தில் தொழிலாளர் வர்க்கம் முக்கியமான பங்களிப்பினைச் செய்திருக்கிறது. தொழிற்சங்கங்களின் கூட்டமைப்பு சார்பில் ஏப்ரல் 28 அன்று பொது வேலை நிறுத்தத்திற்கு அறைகூவல் விடுக்கப்பட்டது. இவ்வேலை நிறுத்தப் போராட்டத்தில் பல லட்சக்கணக்கானோர் பங்கேற்றார்கள். பின்னர் மீண்டும் மே 5 அன்று இரண்டாவது ஒரு நாள் பொது வேலை நிறுத்தம் மற்றும் ஹர்த்தால் நடைபெற்றன. இதிலும் டாக்டர்கள், செவிலியர்கள் மற்றும் இதர அலுவலர்கள் உட்பட ஏராளமானவர்கள் பெரிய அளவில் பங்கேற்றார்கள். இந்த வேலை நிறுத்தங்களின்போது ஜனாதிபதியும் அவருடைய அரசாங்கமும் ராஜினாமா செய்திட வேண்டும் என்ற கோரிக்கை முன்வைக்கப்பட்டன. 

 இவ்வாறு வேலைநிறுத்தப் போராட்டங்கள் வீறுகொண்டு நடைபெற்றதைத் தொடர்ந்து பீதியடைந்த ஜனாதிபதி கோட்டபயா, இரண்டாவது முறையாக ஒரு மாத கால அளவில், மீண்டும் அவசரநிலைப் பிரகடனம் செய்தார். ஊரடங்கும் அமல்படுத்தப்பட்டது. எனினும் போராட்டக்காரர்கைள் அதனை மீறினார்கள்.   உண்மையில் ஆட்சியாளர்கள் விழிபிதுங்கி நின்றனர். அவர்களுக்கு என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை. மே 9 அன்று நடைபெற்ற வன்முறைச் சம்பவங்கள் என்பவவை, அமைதியாக நடைபெற்று வந்த போராட்டத்தை சீர்குலைப்பதற்காக, ராஜபக்சே தரப்பில் மேற்கொள்ளப்பட்ட கடைசி முயற்சியாகும்.

மகிந்த ராஜபக்சே, போராடுவோரின் கோரிக்கையை ஏற்று ராஜினாமா செய்வதற்குப் பதிலாக, தன் கட்சி (எஸ்எல்பிபி) ஆதரவாளர்களை தன் இல்லத்திற்கு அழைத்து, அவர்கள் மத்தியில் ஆத்திரமூட்டும் விதத்தில் பேசிய பின்னர், அவருடைய ஆதரவாளர்கள் வெளியே வந்து, அமைதியாகப் போராடிக் கொண்டிருந்தவர்கள் மீது தாக்குதல் தொடுத்திருக்கின்றனர், அவர்களின் தற்காலிக பந்தல்களை நாசமாக்கி இருக்கின்றனர். இதனைத்தொடர்ந்து காலி ஃபேஸ் பூங்காவில் அமைக்கப்பட்டிருந்த முகாம்கள் மீது தாக்குதல்கள் தொடுத்தனர். இதில் நூற்றுக்கணக்கானவர்கள் காயம் அடைந்தார்கள். அங்கே நின்றிருந்த காவல்துறையினர் இவர்களை அடக்குவதற்குத் தவறிவிட்டனர்.

ஆளும் கட்சித் தரப்பு ஆதரவாளர்களால் மேற்கொள்ளப்பட்ட இத்தகைய கேவலமான வன்முறை நடவடிக்கைகள்தான் கொழும்புவுக்கு வெளியிலும் போராட்ட உணர்வைக் கொண்டு சென்று, இதற்குப் பதிலடிகொடுக்கும் நிலையை உருவாக்கியது. ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் பிரதமரின் இல்லம், டெம்பிள் ட்ரீஸ் முன் (Temple Trees) கூடி, அதனைத் தாக்க முற்பட்டார்கள். இறுதியாக, பிரதமர் பதவியை ஏற்கனவே ராஜினாமா செய்துவிட்ட மகிந்த ராஜபக்சேயும் அவருடைய குடும்பத்தினரும்  ஹெலிகாப்டர் மூலம் மீட்கப்பட்டு, பாதுகாப்பிற்காகக் கடற்படைத் தளத்திற்கு கொண்டு செல்லப்பட்டார்கள். இதன் பின்னர் ராஜபக்சே குடும்பத்தினரின் அனைத்து வீடுகளும், முன்னாள் அமைச்சர்கள் வீடுகளும், ஆளும் கட்சி நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் வீடுகளும் குறிவைத்துத் தாக்கப்பட்டு, தீக்கிரையாக்கப்பட்டன.

இதற்கிடையில், பிரதான எதிர்க்கட்சியாக விளங்கும், சமாஜி ஜன பாலவெகயா கூட்டணி (SJB alliance), ஜனாதிபதி கோட்டபயா தலைமையின்கீழ் அமையும் எவ்விதமான அனைத்துக் கட்சி அல்லது இடைக்கால அரசாங்கத்திலும் இணைய மாட்டோம் என அறிவித்தது. கோட்டபயாவும் ராஜினாமா செய்ய வேண்டும் என்று இவர்கள் விரும்புகிறார்கள். இடதுசாரிக் கட்சிகளும், ஜனதா விமுக்தி பெரமுனா (ஜேவிபி) ஆகியவையும் புதிய தேர்தல்கள் நடைபெறும் வரையிலும் இடைக்கால ஜனாதிபதியும், இடைக்கால அரசாங்கமுமே வேண்டும் என்றும் விரும்புகிறார்கள்.

நாட்டில் அளவிடற்கரிய அதிகாரங்களைப் பெற்றிருக்கும் ஜனாதிபதி கோட்டபயா வெளியேற வேண்டும் என்று கோருவது நியாயமே. ஏனெனில் இலங்கையில் ஏற்பட்டிருக்கும் பொருளாதார நெருக்கடி மற்றும் குளறுபடிகளுக்குப் பிரதான காரணமே இவர்தான். இவரால் உருவாக்கப்பட்டதுதான் இப்போதிருந்துவரும்  எதேச்சாதிகார தேசியப் பாதுகாப்பு அரசு. பொருளாதார நெருக்கடியும் அரசியல் நெருக்கடியும் பின்னிப்பிணைந்தவைகளாகும்.

ராஜபக்சே ஆட்சி அகற்றப்படுவதுடன், இலங்கையின் அரசியல் மற்றும் பொருளாதாரக் கட்டமைப்புகளில் ஜனநாயக பூர்வமான முறையில் மாற்றம் ஏற்பட வேண்டும். அனைத்து அதிகாரங்களையும் கொண்ட ஜனாதிபதி ஆட்சி ஒழித்துக்கட்டப்பட வேண்டும். மத்தியத்துவப்படுத்தப்பட்ட தேசியப் பாதுகாப்பு அரசும் கலைக்கப்பட வேண்டும். நவீன தாராளமயப் பொருளாதாரக் கொள்கைகள் அகற்றப்பட்டு அதற்குப் பதிலாக மக்கள் ஆதரவு வளர்ச்சிப் பாதைக்கான கொள்கை ஏற்படுத்தப்பட வேண்டும். ராஜபக்சே குலத்தினரின் மீதான மாயை காணாமல் போயிருப்பதன் காரணமாக அது சிங்கள பௌத்தமத தேசியவாதம் மங்குவதற்கும் இட்டுச் செல்வதுடன், அதற்குப் பதிலாக மொழி மற்றும் மத சிறுபான்மையினர் மீது ஜனநாயகபூர்வமான அணுகுமுறையுடன் கூடிய அனைத்து மக்களின் ஒற்றுமைக்கான அடித்தளம் அமைக்கப்படும் என நம்புவோம்.

இலங்கை அரசாங்கம், கடன் பெறுவதற்காக, சர்வதேச நிதியத்துடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்திக் கொண்டிருக்கிறது. இதற்கு சர்வதேச நிதியம் அளிக்கும் நிபந்தனைகள் என்பவை, சமூக நலத்திட்டங்களில் வெட்டு, சிக்கன நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும் மற்றும் தனியார்மயத்தை மேலும் விரிவுபடுத்திட வேண்டும் என்பவைகளாகும். இப்போதுள்ள ஆட்சியாளர்கள் இவற்றுக்கு உட்படுவதைத் தவிர வேறு வழியில்லை.. ஆனால், இலங்கையில் ஏற்பட்டுள்ள ஆழமான கட்டமைப்பு நெருக்கடிக்கு இது தீர்வாகாது.

இதற்கு எதிராக மக்களின் நலன்களைப் பாதுகாக்கும் விதத்திலும், நிதிமூலதனத்தின் இழிவுகளிலிருந்து இலங்கையைப் பாதுகாத்திடும் விதத்திலும் ஒரு மாற்றுப்பாதை அமைக்கப்பட வேண்டியது அவசியமாகும்.

இலங்கையில் உள்ள இடதுசாரி மற்றும் ஜனநாயக சக்திகளுக்கு ஓர் அபூர்வமான வாய்ப்பு ஏற்பட்டிருக்கிறது.  அதனை அவர்கள் பயன்படுத்திக்கொண்டு இலங்கையின் அரசியல் மற்றும் பொருளாதார அமைப்புமுறைகளில் மறுகட்டமைப்பை ஏற்படுத்திடவும், அத்தகைய மாற்றத்திற்கான போராட்டத்திற்கு மக்களை அணிதிரட்டிடவும் அவர்கள் நடவடிக்கைகள் எடுத்திட வேண்டும்.

(மே 11, 2022)

(நன்றி: பீப்பிள்ஸ் டெமாக்ரசி)

 

மனுஸ்மிருதியை நிராகரித்திடுவோம்

 

மனுஸ்மிருதியை நிராகரித்திடுவோம்

மாநிலங்களவையில் சிவதாசன் சங்கநாதம்

புதுதில்லி, மார்ச் 26-

மனுஸ்மிருதியை நிராகரித்திடுவோம் என்று மாநிலங்களவையில் மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மாநிலங்களவை உறுப்பினர் டாக்டர் வி.சிவதாசன் கர்ஜித்தார்.

நாடாளுமன்ற பட்ஜெட் கூட்டத்தொடர் நடைபெற்று வருகிறது. வெள்ளிக்கிழமையன்று மாநிலங்களவையில் தனிநபர் சட்டமுன்வடிவு அறிமுகப்படுத்தும் சமயத்தில் பாஜக-வைச் சேர்ந்த ராகேஷ் சின்கா என்பவர் இந்திய அறிவுப் பாரம்பர்யங்களைப் புதுப்பித்திட வேண்டும் என்பதற்காக தேசிய ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தின் கீழ் மாநில மற்றும் மாவட்ட அளவில் ஆராய்ச்சி நிறுவனங்களை நிறுவிட வேண்டும் எனத் தனிநபர் சட்டமுன்வடிவு ஒன்றைக் கொண்டு வந்தார். இதற்குப் பதிலடி அளித்திடும் விதத்தில் டாக்டர் வி. சிவதாசன் பேசியதாவது:

மாண்புமிகு உறுப்பினர் டாக்டர் அமர் பட்நாயக் ஏற்கனவே அந்தோனியோ கிராம்சியின் பணிகளை மேற்கோள்காட்டினார். அந்தோனியோ கிராம்சியின் வாழ்க்கை மிகவும் தெளிவாகவே கலாச்சார மேலாதிக்கத்திற்கு (cultural hegemony) எதிராகப் போராட வேண்டியதன் முக்கியத்துவத்தைக் காட்டியிருக்கிறது. அவர் ‘சிறைக் குறிப்புகள்’ (’Prison Notebooks’) என்ற பெயரில் எண்ணற்றக் கட்டுரைகளை அவர் சிறையில் இருந்தபோது எழுதியிருக்கிறார். அவர், அவற்றில் காலனித்துவ ஆட்சியாளர்கள் அல்லது ஏகாதிபத்திய ஆட்சியாளர்கள் எப்படி எல்லாம் ஆட்சியைக் கைப்பற்றிக்கொண்டிருக்கிறார்கள் என்றும் அவற்றைத் தங்களுக்கு எப்படியெல்லாம் பயன்படுத்திக் கொண்டிருந்தார்கள் என்றும் மிகவும் தெளிவாகக் குறிப்பிட்டிருந்தார். காலனித்துவத்தின் அடிப்படைக் குணாம்சம் சுரண்டலாகும். எங்கெல்லாம் காலத்துவ ஆட்சி இருக்கிறதோ அங்கெல்லாம் அவர்கள் லாபத்திற்காக மட்டுமே தேடுதலில் ஈடுபட்டிருப்பார்கள். இவ்வாறு காலனித்துவத்தின் அடிப்படை நோக்கம் லாபம்.

இப்போது நாம் ஓர் ஏகாதிபத்திய உலகத்தில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம். ஏகாதிபத்தியம், முதலாளித்துவத்தின் உச்சக் கட்டமாகும்.

இங்கே, இப்போது நான் இந்த ‘மைக்ரோபோன்’ முன் பேசிக்கொண்டிருக்கிறேன். இதனைக் கண்டுபிடித்தவர் அலெக்சாண்டர் கிரகாம் பெல். அவர் ஒரு ஸ்காட்டிஷ் விஞ்ஞானி (Scottish scientist). ஆனாலும் அதனை நாம் பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறோம்.

ஆல்பர்ட்இ ஐன்ஸ்டின் என்னும் அறிவியல் மேதை ஜெர்மனியில் பிறந்தார்.  அவருடைய சார்பியல் மற்றும் குவாண்டம் இயக்கவியல் கோட்பாடு இயற்பியலின் இரு அடிப்படைத் தூண்களாகும். அவற்றை நாம் நம் கல்வி நிறுவனங்களில் கற்றுக்கொடுத்துக்கொண்டிருக்கிறோம். நாம் ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டீனின் வாழ்வையும், பங்களிப்புகளையும் ஆய்ந்துகொண்டிருக்கிறோம். ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டீன் பங்களிப்புகளைப்பெற்றுக்கொள்வதில் எவ்விதமான தயக்கமும் நமக்கில்லை. அவர் கண்டுபிடித்த “e=mc²” என்கிற மற்றொரு கோட்பாடும் மிகவும் முக்கியமான விஷயமாகும்.  மின் உலைக்களங்களில் நாம் இக்கோட்பாட்டைப் பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறோம்.

கலிலியோ கலிலி என்னும் மற்றொரு அறிவியலாளர். இத்தாலியைச் சேர்ந்தவர். அவர் நமக்கு சூரிய மைய அமைப்பு (solar-centric system) குறித்துச் சொல்லிக் கொடுத்திருக்கிறார். அவர் ஒன்றும் கேரளாவைச் சேர்ந்தவரோ, தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்தவரோ அல்லது வடநாட்டைச் சேர்ந்தவரோ அல்ல. நாம் கலிலியோ கலிலியை மதிக்கிறோம். அதேபோன்றே மற்றோரு தத்துவஞானியும் வரலாற்றாசிரியருமான கியார்டனோ புரூனோவையும் மதிக்கிறோம். அவர், உண்மை மற்றும் அறிவியல் உணர்வுத் தேடலுக்காகத் (truth and scientific spirit) தன் ரத்தத்தைச் சிந்தியவர். 

இங்கே உறுப்பினர் ராகேஷ் சின்கா, இந்தியா குறித்த ஜெயஸ்வால் கோட்பாடு (Jayaswal’s theory on India), தேசியக் கல்விக் கொள்கை மற்றும் பல் விஷயங்களைக் குறிப்பிட்டார். ஆனால் அவர் காலனித்துவம் மற்றும் ஏகாதிபத்தியத்தின் அடிப்படைக் குணாம்சங்கள் குறித்து ஏன் எதுவும் கூறவில்லை என்பது எனக்குத் தெரியவில்லை.

பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ ஆட்சியாளர்கள், இந்தியாவின் வளங்களை எப்படிச் சூறையாடித் தங்கள் நாட்டிற்குக் கொண்டுசெல்வது என்பதற்காகவே இந்தியா குறித்து ஆய்வு செய்தார்கள். எங்கெல்லாம் காலனித்துவம் செல்கிறதோ, அது அமெரிக்காவாக இருந்தாலும் சரி அல்லது ரஷ்யாவாக இருந்தாலும் சரி, அங்கெல்லாம் அது அங்குள்ள மக்களைச் சுரண்டுவதற்கே முயற்சித்திடும். இதற்காக அவர்கள் அந்நாட்டு மக்களின் கலாச்சாரங்களை ஆய்வு செய்திடுவார்கள். அவர்களின் வாழ்நிலைமைகளையும் இதர அம்சங்களையும் ஆய்வு செய்திடுவார்கள். அவர்கள் நோக்க மெல்லாம் ஒன்றே ஒன்றுதான். லாபம். அதற்காக மக்களைச் சுரண்டுவது என்பது மட்டுமே.     எனவே, நாம், இந்தியக் கருத்தியல் என்றால் என்ன என்பது குறித்தும் விவாதித்திட வேண்டும்.

உறுப்பினர் ராகேஷ் சின்கா இது தொடர்பாக எண்ணற்ற விஷயங்களைக் கூறியிருக்கிறார்.

நான், மனுஸ்மிருதியிலிருந்து ஒரே ஒரு வாக்கியத்தை மேற்கோள் காட்ட விரும்புகிறேன். கங்கைக்கும் யமுனைக்கும் இடையில் உள்ள மக்கள் மட்டுமே உயர்ந்தவர்கள் என்று மனுஸ்மிருதி கூறுகிறது. அப்படியென்றால் தென்னிந்தியர்களின் நிலை என்ன? வட கிழக்கில் வாழும் மக்களின் நிலை என்ன?  இவை குறித்தெல்லாம் நாம் விவாதித்திட வேண்டும். இவர் கொண்டுவந்திருக்கும் இந்த விஷயம் மிகவும் ஆபத்தான ஒன்று. நாம் மனுஸ்மிருதியை, மனுஸ்மிருதியின் விழுமியங்களைத் தூக்கிப் பிடித்தோமென்றால் அது மிகவும் ஆபத்தான ஒரு விஷயமாகும். இது இந்த அவையால் நிராகரிக்கப்பட வேண்டியதாகும்.

எண்ணற்ற அறிவுஜீவிகள், எண்ணற்ற சமூக சீர்திருத்தவாதிகள் ஏற்கனவே இந்தக் கருத்தியலுக்கு எதிராகச் செயல்பட்டிருக்கிறார்கள்.

“முப்பது கோடி ஜனங்களின் சங்கம், முழுமைக்கும் பொது உடைமை, ஒப்பிலாத சமுதாயம் உலகத்துக்கொரு புதுமை” என்று மகாகவி பாரதியார் பாடினார். அவ்வாறு நம் சமுதாயம் ஒப்பிடமுடியாத அளவிற்கு உயர்ந்ததொரு சமுதாயமாகும். அவர் வாழ்ந்த சமயத்தில் நாட்டின் மக்கள்தொகை முப்பது கோடியாகும். எனவே அவர் அப்போது அவ்வாறு கூறினார். அத்தகையதொரு பொதுவுடைமைச் சமுதாயத்திற்காகச் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம். எல்லோருக்கும் எல்லாமும் கிடைக்கக்கூடிய ஒரு சமுதாயத்திற்காகச் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம்.

மார்ட்டின் லூதர் கிங், ஓர் அமெரிக்கர். அவர், எனக்கு ஒரு கனவு உண்டு. என் நான்கு குழந்தைகளும் ஒரு தேசத்தில் வாழும். அங்கே அவை அதன் தோலின் நிறத்தால் வகைப்படுத்தப்பட மாட்டார்கள். அவர்கள், அவர்களின் குணத்தின் தன்மையால் மட்டுமே வகைப்படுத்தப்படுவார்கள்.” இது மார்ட்டின் லூதர் கிங் கூறிய வாசகங்கள். இத்தகைய பொருள்பொதிந்த வாசகங்களை எப்படி நாம் நிராகரித்திட முடியும்? எனவேதான் நான் மார்ட்டின் லூதர் கிங் அவர்களை விரும்புகிறேன். நான் மகா கவி பாரதியாரை விரும்புகிறேன். அதேபோன்று நான் ஜவகர்லால் நேரு, மகாத்மா காந்தி போன்ற சிந்தனாவாதிகளை விரும்புகிறேன்.

இதேபோன்றே நான் நம் தேசத்தின் சார்வாகனன் தத்துவங்களைப் பகிர்ந்துகொள்வதில் ஆர்வமாக இருக்கிறேன். அவர்கள் நமக்கு ஏராளமாகக் கற்றுத் தந்திருக்கிறார்கள்.

நாட்டில் பிராமாண மேலாதிக்கம் இங்கே அனுமதிக்கப்பட முடியாததாகும். இதுதொடர்பாக ஜவகர்லால் நேரு, அலகாபாத் பல்கலைக் கழகத்தில் கூறியதை மேற்கோள்காட்ட விரும்புகிறேன். அவர் பல்கலைக் கழகங்கள் குறித்து உரையாற்றி இருந்தார். அப்போது அவர் கூறினார்: “ஒரு பல்கலைக்கழகம் என்பது மனிதகுல முன்னேற்றத்திற்காக, சகிப்புத்தன்மைக்காக, சிந்தனைகளின் சாசகங்களுக்காக, உண்மையைக் கண்டறிவதற்காக இருந்திட வேண்டும்.”

இந்த வார்த்தைகளுடன் நான் என் உரையை நிறைவு செய்கிறேன். ராகேஷ் சின்காஜி, நாம் சகிப்புத்தன்மைக்காக ஒன்றுபட்டு நிற்போம். நாம் உண்மையைக் கண்டறிவதற்காக ஒன்றுபட்டு நிற்போம். எனவே, மனிதகுல முன்னேற்றத்திற்கு எதிரான சிந்தனைகளை எதிர்த்திடுவோம். மனுவாதத்தை எதிர்த்திடுவோம்.”

இவ்வாறு டாக்டர் வி. சிவதாசன் பேசினார்.

(ந.நி.)